Hongarije is als geen andere een land van tegenstellingen. De steden zijn redelijk luxe en Boedapest doet niet onder voor andere hoofdsteden in Europa. Hoewel Boedapest vrij bekend is, is het slechts een klein deel van Hongarije. Niet ver voorbij de grenzen van Boedapest beginnen de grote vlakten, ofwel puszta's. Ze zijn uitgestrekt en beslaan in totaal bijna de helft van Hongarije. Het leven op de vlaktes, ofwel puszta's zijn van een heel andere orde en veel armoediger.

Hongarije kan zich beroepen op een 1100 jaar oude history. Het land is eeuwenlang onderdrukt en overheerst door o.a. de Romeinen, Turken, de imperialistische Habsburgers en tot slot door Rusland. Het kan dan ook niet anders dan dat die landen de Hongaarse cultuur sterk beïnvloed hebben.

Na de ineenstorting van de USSR in 1991 heeft Hongarije politieke en economische banden ontwikkeld met West-Europa. In 1999 voegde Hongarije zich bij de NATO en in 2004 zijn ze toegetreden tot de EEG, hoewel het Europagevoel nog steeds niet niet bij alle Hongaren even sterk is.

Bij velen heerst de overtuiging dat het land zélf er nog lang niet aan toetreding toe was. De onderliggende angst is dat de armer daardoor armer en de rijken rijker zullen worden en slechts de jongeren van de voordelen en algehele verbetering van de levensomstandigheden gaan profiteren. Bij de laatste verkiezingen hebben de socialisten (de oude communisten) de ronde gewonnen.

Het land zal zich geplaatst zien voor grote kosten m.b.tot de aanpassing en omwenteling van het huidige systeem en de nieuwe buitengrenzen.

Ook hier zien we weer de grote tegenstelling, want hoewel de tolwegen (M1/M5) voorzien zijn van gekoppelde computersystemen om te controleren of u wel een vignet heeft gekocht, ontbreken deze systemen voor het controleren van b.v. de naleving van de (milieu)wetgeving en andere regelgeving.

Tevens zijn niet alle Hongaren de buitenlanders even goedgezind. Ze zijn o.a. de mening toegedaan dat Hongarije door de rijke buitenlanders wordt "leeggeroofd" en de grond "voor een prikkie wordt verpatst".

Iedere vorm van continuïteit ontbreekt voor de landbouw, aangezien het land door het communistische systeem meerdere keren is leeggeroofd. De eerste keer na de communistische machtsovername aan het einde van de jaren veertig, de tweede keer aan het eind van de jaren vijftig, toen de communisten besloten dat alles weer anders moest en de derde keer na de val van het communisme.

Bovendien blijken de landbouwsubsidie's bij nader inzien niet de gewenste grote cadeau-pot te zijn. De Europese Unie biedt voor het eerste jaar 25 procent van wat de boeren binnen de bestaande lidstaten krijgen. Dit, terwijl de goedkope produkten uit het buitenland het de boeren vrijwel onmogelijk maakt zich te handhaven op hun eigen markt.

Na de val van het communisme zijn grote delen van het land geprivatiseerd. In de praktijk houdt dat in dat het in handen van de buitenlanders is gevallen, waardoor de fabrieken hun tegenstanders zijn, in plaats van rekening te houden hun belangen. De Hongaarse boer moet alles zelf doen. Er is geen veilingsysteem dat voor een goede prijs zorgt en geen bank die investeringen wil financieren. De enige hoop ligt in het geld dat beschikbaar wordt gesteld voor de ontwikkeling van het platteland. De vrees hierbij is dat dit niet genoeg zal zijn om de Hongaarse boeren in de dorpen te houden.